«Τέλος πάντων την 29 Μαΐου 1453 είδεν η Δύσις εκπληρούμενον τον σκοπόν, τον οποίον προ εξακοσίων ετών λυσσωδώς επεδίωκεν. Εν μέσω των καθημαγμένων ερειπίων της κλασικής των σχισματικών Ελλήνων πρωτευούσης υπερηφάνως πλέον εκυμάτιζεν η τροπαιοφόρος του Μωάμεθ σημαία». Αυτό είναι το νηφάλιο αλλά ταυτόχρονα τόσο τραγικό συμπέρασμα του μεταγενέστερου Ιστορικού.
Ας δούμε όμως τα «τελευταία λεπτά » της άνισης εκείνης αναμέτρησης. Δυο κόσμοι στην τελικής τους πολεμική σύγκρουση. Είναι το τελευταίο πολεμικό συμβούλιο στο οποίο ο Μωάμεθ διευκρινίζει τις κινήσεις που θα πρέπει να κάνουν οι στρατιωτικοί του. Ήταν αποφασισμένος να κάμψει την αντίσταση των λίγων υπερασπιστών - φαντασμάτων της Πόλης. Τα είπε όλα. Τα κατέγραψε ο ιστορικός. Τώρα πια θα έκοβε το νήμα της ζωής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας(Βυζάντιου). Τον τελευταίο Αυτοκράτορα σε λίγο θα ενταφίαζε η Ιστορία και θα υμνούσε ο θρύλος. Εκείνες τις στιγμές ο Μοιραίος θα περνούσε από τα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα στην Πύλη στην αιώνια «Πτώσης της Πόλης».
Είπε λοιπόν ο Μωάμεθ:
« Άνδρες φίλοι και κοινωνοί του τωρινού αγώνα, σας μάζεψα όλους εσάς εδώ
Γιατί…
…πρώτο, σε αυτή την πόλη υπάρχει μεγάλος και ποικίλος πλούτος μαζεμένος στα ανάκτορα του βασιλιά, στα παλάτια των δυνατών και εν μέρει στα ιδιωτικά σπίτια.
Ο πιο καλός και πιο μεγάλος όμως φυλάγεται στις εκκλησίες…
Όλα αυτά θα είναι δικά σας.
Δεύτερο, ζουν σε αυτοί την πόλη πάρα πολλοί άρχοντες και αριστοκράτες από τους οποίους άλλοι μεν θα γίνουν σκλάβοι σας και άλλοι θα είναι για πούλημα.
Έχει και πάρα πολλές γυναίκες πολύ όμορφες, νεαρές και με όμορφα πρόσωπα και παρθένες σε ηλικία γάμου…
και υπάρχουν και πάρα πολλά αγόρια πολύ όμορφα και ευγενή…που προσφέρουν απόλαυση στο μάτι και δίνουν ταυτόχρονα χαρά , ηδονή και απόλαυση….
Όλα αυτά θα τα απολαύσετε και θα ευχαριστηθείτε σαν να βρισκόσαστε σε ένα μεγάλο συμπόσιο και θα αφήσετε και στα παιδιά σας μεγάλα πλούτη.
Το πιο σπουδαίο, όμως, είναι ότι θα κατακτήσετε μια πόλη της οποίας η δόξα έχει διαδοθεί σε όλον τον κόσμο….
Το κυριότερο όμως είναι ότι (με την κατάληψη της) θα εξουδετερώσουμε μια πόλη(την Κωνσταντινούπολη), που από την αρχή έτρεφε εχθρικά αισθήματα εναντίον μας, που πάντα εκμεταλλεύονταν τις αδυναμίες μας και με κάθε τρόπο επιβουλεύθηκε το κράτος μας και ότι από δω και πέρα θα διασφαλίσουμε τα δικά μας αγαθά, θα ζούμε σε απόλυτη ειρήνη και ασφάλεια από τον γείτονα εχθρό και θα ανοίξουμε μια πόρτα για τα περαιτέρω…Καλή τύχη …»
Αυτή η στρατηγική πόρτα των δύο ηπείρων από τότε άνοιξε για τους Οθωμανούς και έκλεισε για τους Βυζαντινούς.
Η σωρεία λανθασμένων επιλογών, η ευνοιοκρατία, το θρησκευτικό μίσος , ο δογματισμός, η άλωση και υποταγή στους Λατίνους αλλά κυρίως η αδυναμία κσυγχρονισμού του συστήματος Εξουσίας και χίλιοι διάφοροι άλλοι λόγοι έφεραν σταθερά και αργά το τέλος στην Αυτοκρατορία που ανέτειλε, μεσουράνησε , έζησε για 1000 χρόνια και έδυσε την 29 Μαΐου 1453.
Σε λίγο το εκκρεμές της Iστορίας χτύπησε. Ο ιστορικός χρόνος για τους Βυζαντινούς σταμάτησε λίγο πριν την αυγή…για τους Οθωμανούς συνεχίζει να χτυπάει….
Μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί της νικητές...
«ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ»…
«Και εδουλώθημεν» …θα γράψει επιγραμματικά στην « ΧΑΡΤΑ» ο Ρήγας.
ΝΙΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen